Nong Kai heeft steeds een andere aanpak gekend dan de overige centra omdat de doelgroep de arme bevolking van de kleine dorpjes in de Isaan zijn.
Een 40-tal jaar geleden werd gestart met een naaiatelier in de stad Nong Khai, met al snel uitbreiding naar het dorp Huai Sai. Jonge vrouwen met weinig scholing, die zeer jong trouwden en moeder werden, vonden hier werkgelegenheid. Het Isan Weaving Center opende zijn deuren in 1998 en een derde naaiatelier in het dorp Don Wai in 2002. Op het hoogtepunt waren dagelijks 450 vrouwen in de ateliers of van thuis uit aan het werk. Daarnaast opende het centrum een pottenbakkerij en een landbouw ondersteunend trainingscentrum. De Isaan streek is bekend om zijn specifieke stoffen en aardewerk en men wilde deze kennis niet laten verloren gaan.
Afgelegen dorpen werden bezocht en konden mee aansluiten bij de opleidingsprogramma’s, ondertussen zijn dat er een 50-tal.
Vele dorpelingen die in de beginperiode terugkeerden uit de steden bleken besmet met HIV en werden verstoten. Om die groep op te vangen en te begeleiden werd het “Hands of hope” centrum opgericht. Zo ontstond een klein dorp van gezinnen met HIV en TBC die in hun onderhoud voorzien door het kweken van rijst en groenten.
Een sponsor programma geeft via peterschap aan kinderen de kans om school te lopen.
Een ondersteuningsprogramma helpt kwetsbare gezinnen en alleenstaande ouderlingen met voedsel- en verzorging pakketten en met begeleiding van mensen met een beperking.
In de afgelopen vijf jaar zijn de dorpscentra, de pottenbakkerij en het Isan Weaving gesloten omdat de scholingskansen voor jongens en meisjes fel verbeterd zijn zodat ze niet meer moeten leven van wat een klein lapje grond opbrengt.
Lees meer op de website: https://www.goodshepherdnongkhai.com en in onze Covid artikels.
